Sta su klimatske promene?
Jedna od najvećih pretnji čovečanstvu i prirodi
Zemljina klima zavisi od konstantnog protoka Sunčeve energije.
Toplotna energija od Sunca prolazi kroz Zemljinu atmosferu i zagreva površinu Zemlje.
Sa porastom temperature, Zemlja šalje toplotnu energiju i zagreva površinu Zemlje.
Deo ove toplote apsorbuju gasovi iz atmosfere, kao što je ugljen-dioksid, vodena para, metan, azot-monoksid, ozon i halokarbonati.
Efekat staklene bašte.
CO2?
Ugljen-dioksid, ili CO2, je najznačajniji gas u atmosferi koji Zemlju održava toplom.
Pre 4 milijardi godina, njegova koncentracija u atmosferi je bila mnogo veća nego danas, 80%, u poređenju sa današnjih 0,03%. Međutim, najveći deo je vremenom nestao kroz fotosintezu. Sav ugljendioksid se nalazi u organizmima, kao i mineralima, kao što su nafta i ugalj unutar Zemljine kore.
Prirodni ciklus ugljen-dioksida održava količinu CO2 atmosfere u ravnoteži. Raspadanje biljaka, vulkanske erupcije i disanje životinja oslobađaju ugljendioksid u atmosferu gde se on zadržava oko 100 godina. Zatim, ponovo nestaje iz atmosfere fotosintezom biljaka i rastvaranjem u vodi (na primer u okeanima).
Količina prirodno proizvedenog ugljen-dioksida je skoro identična količini uglen-dioksida koji nestaje u atmosferi, ali čak i male promene izazvane ljudskim aktivnostima mogu imati značajan uticaj na ovu ravnotežu.
Ovi prirodni gasovi se ponašaju kao ćebe, zadržavaju toplotu i sprečavaju je da se reflektuje daleko od Zemlje. Oni održavaju prosečnu Zemljinu temperaturu na oko 15°C, što je dovoljno za život ljudi, biljki i životinja. Bez ovih gasova, prosečna temperatura bi bila -18°C, što je isuviše hladno za većinu životnih normi. Ovakvo prirodno zagrevanje se takođe naziva "efekat staklene bašte".